مطالعه آزمایشگاهی میزان آبشستگی ناشی از برخورد جت های مستغرق و ریزشی

میزان آبشستگی بستر قابل فرسایش و توسعه آن دراثر برخورد جت ها توجه بسیاری ازمهندسینهیدرولیک را به خود جلب کرده است. در این پژوهش، تغییرات بستر پایین دست یک جت در دو حالتمستغرق و ریزشی و با اعمال تغییرات دبی مورد بررسی قرارمی گیرد. خروجی کالورت درحالت مستغرقدقیقا مماس برسطح مصالح بستر و در حالت غیرمستغرق 46 سانتیمتر از سطح مصالح بستر متحرکفاصله دارد. جت ها در هر دو حالت زاویه ی 10 درجه با افق می سازند. نتایج حاصله مؤید این واقعیت بود کهدر دقایق نخست آزمایش تغییرات ابعاد آبشستگی بسیار شدید است، اما با گذشت زمان، از شدت آندرهردوحالت مستغرق و غیر مستغرق کاسته می شود. بطوریکه در حالت مستغرق نزدیک به 80 % از عمقنهایی حفره در 5 دقیقه اول رخ می دهد و این میزان در حالت غیرمستغرق حدوداّ 70 % خواهدبود